Duke qenë një njeri mendjehollë, gjatë gjithë jetës së tij ai grumbulloi gjithnjë e më shumë pasuri – dhe ishte pikërisht etja e tij për pasuri që përfundimisht do të çonte në rrëzimin e tij.

Crassus iku nga Roma kur Gaius Marius pushtoi qytetin në vitin 87. Si oficer i ri, ai mbështeti Lucius Cornelius Sulla gjatë luftës civile (83–82) midis Sulla dhe pasuesve të Marius, duke u kthyer në Romë për të ndihmuar Sulën të merrte pushtetin në 82. Armiqësia midis Pompeut dhe Krasusit ndoshta e ka origjinën në preferencën e qartë të Sullës për Pompeun. Crassus kishte merita të mëdha në shuajtjen e kryengritjes së skllevërve të udhëhequr nga Spartaku, e megjithatë Pompei arriti të merrte meritën.

Gjatë viteve ’60, ndërsa Pompei po shënonte fitore ushtarake jashtë vendit, Crassus po ndërtonte një pozitë politike të fortë në Romë. Ai përdori pasurinë e tij të madhe – të ardhur kryesisht nga shitja e pronave të konfiskuara nga Sulla – për t’u dhënë kredi senatorëve borxhlinj. Ndër tyre vihet re se edhe i riu Julius Cezar i cili u ndihmua në këtë mënyrë në vitin 62.

Në vitin 60 Crassus u bashkua me Pompein dhe Cezarin për të formuar të ashtuquajturin Triumviratin e Parë. Ai hyri në këtë koalicion informal pjesërisht për të realizuar miratimin e ligjeve të dobishme për sipërmarrjet e tij të biznesit në Azi. Si guvernator i Sirisë në vitin 54, Crassus u përpoq të fitonte lavdinë ushtarake duke hyrë në një pushtim të pajustifikuar të Parthisë, në lindje. Duke udhëhequr trupat e tij në pushtimin fatkeq të Parthisë (Irani i sotëm), Crassus dhe forcat e tij u sulmuan dhe u dëmtuan vazhdimisht nga Parthianët. Pas një tentative të pasuksesshme për paqe me udhëheqësit Parthian, dhe Krasus ra në dorën e tyre.

Njeriu më i pasur i superfuqisë botërore të kohës ekzekutohet duke i derdhur Ar të shkrirë në grykë, kjo si një prelud i etjes së tij për pasuri.

Vdekja e Krasus rezultoi katastrofike për Romën. Në mungesën e tij si një ekuilibër, tensionet u rritën midis Pompeit dhe Çezarit, duke e çuar Cezarin në udhëhoqjen ushtrisë së tij përtej Rubikonit duke sulmuar Romën dhe duke i dhënë Republikës së dobësuar një goditje fatale.