Perandoria Britanike ishte një përbërje e sundimeve, kolonive, protektorateteve, apo mandateve e territoreve e tjera të sunduara apo administruara nga Mbretëria e Bashkuar dhe shtetet paraardhëse të saj. Filloi me zotërimet jashtë saj me postet tregtare të vendosura nga Anglia midis fundit të shekullit 16 dhe fillimit të shekullit të 18-të. Në kulmin e saj ishte perandoria më e madhe në histori dhe, për më shumë se një shekull, ishte fuqia kryesore globale. Deri në vitin 1913 Perandoria Britanike kishte në përbërje mbi 412 milion njerëz, 23 përqind të popullsisë botërore në atë kohë, dhe deri në vitin 1920 ajo mbuloi 35,500,000 km2, 24% e sipërfaqes totale të Tokës . Si rezultat, trashëgimia e saj kushtetuese, ligjore, gjuhësore dhe kulturore është e përhapur. Në kulmin e fuqisë së saj, ajo u përshkrua si “perandoria ku dielli nuk perëndon kurrë”, pasi dielli shkëlqente gjithmonë në të paktën një nga territoret e tij.